پژوهش جدید: میکروپلاستیک‌ها حتی به جفت جنین در رحم انسان راه پیدا کرده‌اند!

بر اساس مقاله ای که در Environment International منتشر شده است، محققان دانشگاه هاوایی و دانشگاه فدرال آلاگواس در برزیل ۳۰ جفت جنین اهدا شده به مخزن نمونه های تولیدمثلی هاوایی را بین سال های ۲۰۰۶ تا ۲۰۲۱ تجزیه و تحلیل کردند. آنها دریافتند که آلودگی پلاستیکی به طور قابل توجهی در طول زمان افزایش یافته است.

در سال ۲۰۰۶، تنها شش جفت جنین از ۱۰ نمونه اهدایی حاوی میکروپلاستیک بودند. تا سال ۲۰۱۳، از هر ۱۰ جفت، ۹ جفت مبتلا شدند. در سال ۲۰۲۱، هر یک از ۱۰ جفت مورد بررسی آلودگی پلاستیکی را نشان دادند و اندازه ذرات میکروپلاستیک بزرگتر از همیشه بود.

وضعیت هشدار آلودگی به میکروپلاستیک ها

کارشناسان می گویند ممکن است پلاستیک در مواد غذایی که ما می خوریم شناور باشد یا آن را در هوا استنشاق کند. پلاستیک های میکروسکوپی از طریق مایعات و غذاها یا از طریق ریه ها وارد بدن می شوند. روده آنها را جذب می کند و سپس از طریق جریان خون در بدن حرکت می کند و در طول بارداری در جفت جنین تجمع می یابد. با این حال، محققان هنوز نمی دانند که آیا میکروپلاستیک ها هنگام عبور از جفت می توانند از طریق بند ناف به نوزاد برسند یا خیر.

در حال حاضر اجتناب از قرار گرفتن در معرض میکروپلاستیک ها غیرممکن به نظر می رسد و تاثیر آن بر سلامت انسان تا حد زیادی ناشناخته باقی مانده است. بر اساس برخی تخمین ها، هر فرد به طور متوسط ​​حدود یک کارت بانکی پلاستیکی در هفته استنشاق می کند که ممکن است برخی از آنها در عمق ریه ها باقی بماند.

این ذرات ریز در آب آشامیدنی و غذا نیز یافت می شود و بر اساس تحقیقات اولیه روی موش ها، به نظر می رسد که این آلاینده ها می توانند به تمام اندام های بدن جوندگان نفوذ کنند. سایر مطالعات انسانی اخیر نشان داده اند که میکروپلاستیک ها در شیر مادر و مدفوع نوزاد شناور هستند

در حالی که اثرات حضور پلاستیک بر روی جفت ناشناخته است، آزمایش‌های اولیه بر روی موش‌ها نشان می‌دهد که میکرو و نانوپلاستیک‌ها پتانسیل ایجاد اختلال در رشد مغز جنین را دارند که به نوبه خود ممکن است باعث پیامدهای منفی رشد عصبی شود.

البته از آنجایی که تحقیقات اخیر در هاوایی انجام شده است، نمی توان نتایج آن را به تمام نقاط جهان تعمیم داد. ساکنان جزایر هاوایی تمایل بیشتری به خوردن غذاهای دریایی دارند که به شدت در معرض آلودگی پلاستیکی در اقیانوس آرام هستند. همچنین ساکنان مکان های دورافتاده عموما از پلاستیک های یکبار مصرف بیشتر استفاده می کنند.